Nowy Testament w przekładzie Stanisława Murzynowskiego, także Nowy Testament królewiecki – protestancki przekład Nowego Testamentu na język polski, zainicjowany przez luteranów. Było to pierwsze polskie tłumaczenie Nowego Testamentu, jednocześnie pierwszy NT wydany drukiem i pierwszy polski przekład ksiąg biblijnych dokonany na podstawie języków oryginalnych. Pełny przekład Nowego Testamentu ukazał się w roku 1553[1].
Pełny tytuł: TESTAMENT NOVVY ZVPEŁNY. Z Greckiego ięzyka na Polski przelożony / i wykładem krotkiem obiaśniony. Wczym wszystkiem dokładano śię Laćińskiego / i na kilka inszych ięzykow przełożenia / i ktemu Starych i Nowych pisma świętego Doctorow. Przytem przydana iest nauka czytania i pisania ięzyka Polskiego / ku tym kśięgam i inszem pożyteczna / J Regestr naleźienia Ewangeljiei i Epistoły na niedźielę i święta insze przes rok / i na wykład Mattheusza świętego.
W roku 1544 Albrecht Hohenzollern (1490–1568), który ogłosił luteranizm religią państwową w Prusach w roku 1525, nakazał poddanym mu Polakom czytanie Pisma Świętego w ich języku. Ponieważ jednak nie było żadnego przekładu Pisma Świętego w języku polskim powierzył to zadanie działaczowi reformacyjnemu i drukarzowi Janowi Seklucjanowi (zm. 1578). Do wykonania przekładu Seklucjan zaangażował studenta Uniwersytetu w Wittenberdze Stanisława Murzynowskiego (1528–1553)[2].
Stanisław Murzynowski w pracy nad przekładem wykorzystał tekst grecki Novum Instrumentum omne (1516) opracowany przez Erazma z Rotterdamu oraz wersję łacińską i kilka innych przekładów narodowych[3]. Tłumaczenie najpierw Ewangelii według Mateusza, a następnie czterech ewangelii ukazało się w 1551 r. w Królewcu, nakładem Jana Seklucjana w drukarni Aleksandra Augezdeckiego. Rok później, ten sam wydawca opublikował Dzieje i Listy, a w roku 1553 cały Nowy Testament w przekładzie Stanisława Murzynowskiego.
Kodeks oprócz Nowego Testamentu zawierał dedykację dla króla Zygmunta Augusta, przedmowę dla czytelników autorstwa Jana Seklucjana, orthographię polską, opracowanie De autoritate Verbi Dei oraz spis znaków[2].